Bozuk Evler

And içiyorum kararınca girdabım,
Bozuk evlerden kaçmışım,
Yığılıp kalmışım bir nefes
Serin yatağına senin utanmaz
El pence divan durmuşum...

Çürüt yalnızlığını
Çürüt ki kapılar örtünsün
Gelirken açık unutmuşum..!

Göç

bir elime yanmış hançeri

bir elime süttozu sevdaları alıyorum gözlerinden
hep o savruk kadınların...
çocukluğumu bir bir okul masalarından
ölümünü yaşar gibi annemin
her gece ve tekrardan
sesimde üstsüz bir telaş
kire pasa değmiş gömleğimin yakasından
içimde aynı hüzün
kalkıp gidiyorum girdiğim kalabalıktan...

Kıyı

ezberime erimiş adının harfleriyle uyanıyorum her sabah
geceleri unutuyorum çok sonradan
ağzımda söylenecek bir sır gibi kızğınlığımı
'git' deyişimi ağlarken
ve en çok ta sarhoşken
kırgınlığım ortasında

her küfür yakışıyor artık dilime...

Yara

hemen altında omzumun,
göğsümde,
kınıma ait bıçakla açılmış,
ve soğudukça kirlenen bir cesedin önsözüne benzemiş
bu garip yaranın kanını kim durdurabilir şimdi..?
uzaklardaysa
ve bildiği birşey varsa eğer
hapsolmuşluğa dair
sevgilim
adını söylesin türkülenmiş bir yağmurun....

Eğdim Başımı

oysa ki çok şey vardı o ıslak nisan ikindisinde anlatılacak...
bir kuş yükseldi örneğin yeşil bir tepeden,
yağmur kendini yerlere dövdü...
kentin ortasında gencin birini vurdular, duydum

herkesi bi yere saldılar, kaçtım...
gündü; karanlıktı...
sıkılan buluta sarmıştı kendini güneş...
ben eğdim başımı seni özledim...
kanlı ceset inledi yağmurda...

Kısa Metraj

sabaha karşı yağmur damlatan

sağanak düşünceli saçak altında

bu kuş sürüsü yaprak uyanışım

bu kırlangıç göz açıp kapayana

duman raylarında bir göç

bu mutluluk

unutulacak

gülüşüm

olsun

varsın

unutulsun

hep hüznü koşacak değiliz ya kısa metrajlara...