güldüğüm kısımlarını yazmıyorum hayatın,
onları sevmiyorum
unutuyorum hem...
bugün herkes mutluydu. güneşli, denizli, yemyeşil bir pazar günüydü bugün,
ben sigara dumanıydım,
safra gibi bir şeydim,
nasıl desem, kekremsi, uzak, yabancı...
o aptal kumsaldaki en çirkin çakıl taşıydım işte...
inan annem bile sevmezdi beni bugün
yaşasaydı eğer...
-tanımlanamayan karaciğer sirozu on beş yıl üstelik, sinsice, bilmiyorduk-
tamam girmiyorum o konuya...
kitaplarımı özlediğimi söylemek istiyorum
çok param var bolca alıyorum artık
ama özlüyorum
ben ki kendime yetişemiyorum,
kravatımı takıp onlara koşuyorum,
leş oluyorum !
