Gece

 

Sokağa çıktım
ömrümün genç yılları artık
sesimin inceldiğini farketmemişim aynada
solgun yüzümü görünce duraksadım karanlık içtiğim kadehler çınarda kumsalda kaldırımda solgun diz boyu yapraklar
anlamadım ilk
yanıma yöreme sinen yalnızlığı sildim darlanınca
ki
üstüm başım kan içinde
bileğimin sargısını bir sabah çöpçüsünün ördüğünü anladım
gömleğimi yıkadığını kumral bir fahişenin
nasıl da bana acıdığını
bir bana açıldığını istekle
çok sevdiğini parmak uçlarımı...

Sancı

Bir esinti var kaybolunan ! 

Ben terini seviyorum bu mutlak !

Bu elime dolanan 

bu kaç cezam varsa çekerim şiiri 

kara bir hatıra

suç unsuru 

edepsiz delil

bu kendini bilmez bu kırgın

bu rüzgarda küflü bir karadeniz ezgisinin rum kokusu

ayrılık acısı

sancı gibi bu !

Nefesin

gece iki gözlerin
saçların gece iki
üstelik sarhoş, yorgunum
ellerim ayışığı...

dokunamam adını söylesem
korkağım !
bir değsem bütün engeller
yasaklar, falanlar filanlar
bir değsem
senin imkansız nefesin boynumda
düşlerin salkım salkım
gece iki
dudağımda düşlerin..!

Nar

dargın bir gecenin sabahına benziyordu yüzü...

birileri gitmiş de hiç gelmeyecekmiş gibi
kederli,
küfürbaz,
sakin...

nefes aldırıp su vermeliydim hüznüne,
elini yüzünü sevmeliydim çamurlu,
dağınık yerlerini toplamalıydım içinin,

saçları nar kokuyordu, söylemeliydim !

eli eli ! lema şewaktani..?

kaburgamın arasında pas kokulu bir çarmıhın yalnızlığı...
neye sızlandığını bilmeyen bir yaranın utancındayım.

beni kaybediyorlar !
beni kaybediyorlar !

ellerim uyuşuyor,
soluğum kesiyorlar !

soluk bir karanlığa sürüklüyor bıçağın

kapat gözlerini ismail,
ellerim titriyor !

göçüp gidenlerin, dönüşmek zorunda kalanların öfkesine evrilsin bilincim
ellerim titriyor !

bugün hiç uyanmamalıydık biliyorsun...

kara bir sunakta resmetmiş ellerimi şair
çocukken yani ben
sarı güneş kokulu taşlık sokaklarında köyün...

yalnızlık iyi diyor bir ses...
yalnızlık iyi gelmiyor ismail..!