Beni bir ağacın kovuğunda unuttular,
Yağmurun birinde mahsur kaldım !
İçime bir cellat yalnızlığı sızdığında anladım;
Ben artık solgun bir çakıl,
Sancılı bir kimlik bunaltısıydım karanlıkta...
Bunu denize mavilendiğimde anladım !
Bileğime halatlar çizdim kalemim...
Çürüyüp yırtılınca anladım !
